aylaaar sonra ilk yoğurt

evet kızım aylardır hiç yoğurt yemedi.. yiyemiyor  verdikçe öğürüyordu. çok zorlamadım. ara vermiştim.. sadece yemeklerinin üzerine bir kaşık yoğurt koyardım..

pazar aldığımız taşıtlar puzzle imdadıma yetişti.. bir kase yoğurdu zorla da olsa yedi çok şükür.. o kadar mutlu oldum ki... her gün yılmadan yedirmeye devam inşallah. AWUUOJT78,.
ş31

bu esnada kızım devreye girdi:)) ne yazmak istedi acaba:))

Giyinmek İstememe Sendromu

iki yaşını çoktan geçtik. 28 aylık olduk..
iki yaş sendromu dedim, yaz aylarında hava sıcaktı ondan dedim, belki kıyafeti rahat değildir dedim... ama yok.. hala geçmedi hala atlatamadık bu durumu... ne giyinmeyi ne soyunmayı seviyorsun... her dışarı çıkmamızda olay oluyor. mutlaka geç kalıyoruz.. sadece ben değil, babanla ikimiz bile seni yenemiyoruz. hatta kurban bayramında ben, baban, babannen üçümüz seferber olmuştuk da mmkün değil giymemiştin bayramlıklarını.. deden de hayretle bizi izlemişti.. ben sinirden gülme krizine girmiştim belki yarım saat boyunca durmadan bi güldüm kahkahayla, bi ağladım hıçkırarak...

bu sabah burcu teyzene giderken de aynı şeyi yaşadık. dün akşam halana giderken de babanla seni giydiremedik... az ince akşam yemeğini de yemedin.. burcu teyzen bi umutla sırf senin için pırasa yapmış.. yemedin..Bugün toplamda 1 yumurta, 1 süt dilimi, 1 dilim kıymalı pide, yarım paket kakaolu süt ve bikaç lokma da patates yedin.. Neredeyse bir öğünlük yemek bunlar.. süt peynir zeytin yoğurt asla yemiyorsun.. her gecen gün büyümek yerine sanki küçülüyorsun.. konuşma tuvalet eğitimi yemek uyku giyinme.... herşeyin problem.. beni çok ama çok ama çok üzüyorsun, yoruyorsun, endişelendiriyorsun..hemde çokk

hep kendimi suçluyorum.. hatayı kendimde arıyorum.. acaba ben neyi yanlış yaptım da böyle olduk.. en güzel günlerimiz geçiyor ve ben bugünleri böyle hatırlamak istemiyorum

istiyorum ki buraya senin ne kadar sevimli olduğunu, hangi şarkıları söylediğini, nasıl şirinlikler yaptığını, tabağındakileri bitirip anne bidahaa dediğini falan yazmayı hayal ediyorum.. ama hiç alakası yok yaşadıklarımızın.. hep stres sıkıntı üzüntü yemek sendromları, ister istemez başka çocuklarla kıyaslama ve hüsrana uğrama..

oysa ilk altı ayın ne kadar güzeldi.. eğlendik güldük sevindik, emiyordun, hastalanmıyordun, sennle geziyorduk kar kış soğuk demeden, gelişimin iyiydi... sonra ne oldu da herşeyinle "zor" bir çocuk oldun?

şuanda sen uyuyorsun. baban da gelmedi yemeğe. ben ağlıyorum..

Umuyorum ki en yakın zamanda seninle geçirdiğimiz güzel günlerimizi, anılarımızı yazacağım güler gelecek...

Dün başladım yeni hayatıma...Sonuç:hayal kırıklığı...

Son zamanlardaki postlarıma baktım da.. hep bahsetmişim artık beni çok rahatsız ettiğinden.. bütün doktorların son çare dediğine artık mecburen boyun eğdim ve kullanmaya karar verdim.. mecburdum.. eşim için. kızım için...
karar verme süreci rapor alma araştırma derken.. siperişi verdim ve geldi.. hemde çift taraflı.. dün aldım.. taktim ve...

işte o andan sonra oh be dünya varmışşş neden bunca sene kendime eziyet etmişim diyeceğimi hayal etmiştim... ama olmadı.. bu da benim derdime çare olmadı... efendimli hayata devam.. sabırla iki gündür deniorum ama maalesef moralim bozuk. hayal ettiğim gibi olmadı.. tabiki fark var ama verilen o kadar paraya, çektiğim ağrıya, verdiği rahatsızlığa değecek kadar asla işimi görmedi..

artık bu konu burda kapanır.. son çareyi de yaptığıma göre.. gerisini yaşayıp göreceğiz.. en azından zor zamanlarında imdadıma yetişir umarım...

(cumaya kadar süre verdiler.. istediğim gibi küçük ve kahverengi kapaklı değildi.. ilk gördüğümde zaten moralim sıfırdı.. kullanınca da moralimi dzeltmedi.. daha küçük ve koyu olması için 3000 civari fark istediler!!! gereksiz gördüm.. bu şeskilde devam sanırım...)

Hava aldık:)

son günlerde bıcırığımla pek anlaşamıyoruz. yine yemek muhabbeti çorap giymeme pantolon çıkarma üzerini ıslatma kıyafet giymeme koltuklarda tepinme masa üzerine tezgah üzerine tırmanma... bunlar hep olan şeyler ama işte bazen sabır zorluyor.. dün pazardı ve tüm gün evdeydik. babamız biraz hasta.. çok bunaldık. biraz hava almanız gerekiyor demişti eşim.. o yüzden bugn hava aldık:))

dünden temizlik işlerimi hallettiğim için bugn kendimi dışarı atmak geldi içimden. alışveriş yemek planlıyordum ama.. kızım balkonda bisikletini görünce yaz günleri depreşmiş olacak ki üzerine çıkıp oturmuş ve öylece bekliyordu buz gibi balkonda:))  hadi parka gdip bisiklet sürelim dediğimde hiç ikiletmeden gitti ıyafetini ayakkabısını montunu giydi :)

parkımızda iki tur sürdükten sonra diğer caminin ordaki parka gittik. salandı döndü kaydı tahtaravalli bindi.. iki ay küçük erkek çocuğu da vardı. bu soğukta sadece iki çocuk parktaydı tabi:)) yanındakini annesi sanmıştım ama bakıcısıymış. çok ilgili güler yüzlü nasıl seviyor çocuğu oyunlar yapıyor cevizli yoğurt yediriyor bir yandan.. biraz muhabbet ettik.. o çocuk çok şanslıymış dedim gerçekten. herkese böyle candan bakıcı nasip olmaz.. maşlh

sonra kızımla üşüyüp marketten alışveriş yapıp eve geldik.. (arabamın plakasını takmaya çalştım ama yine olmadı. 15 gündür plakasız geziyorum))  meyveli yoğurt ceviz ve fıstık yiyip bilgemi uyuttum.. evet bu gıda tüyolarını bakıcıdan aldım:))) çünkü baktığı çocuğu 6 ayda müthiş büyütmüş dediğine göre.. neyse...

yarın büyük gün mü acaba... raporu almaya gideceğim.. sonrasında da ya bir yada iki cihaz almaya....  hayırlısı

Aşkim ameliyat olacak mı??

Dizine 6 yıl önce takılan platin yüzünden 15 gün once çok ağrı çekti doktora gitti. ameliyatla alınması gerekir demişler.  dün kuzenin düğününü atlattık.. ameliyat olacaktı ama artık ağrı kesildiği için erteledik galiba.. hayırlısı ne zamansa..
bugn ev talan haldeydi. üst komşum yasemin geldi:) ama kusura bakacak değil artık daha samimiyiz:) pijamayla otudum yanında:) yaren 11 aylık hafiften yürümeye başlamş maşlh. kızım 1 yaşında iki üç adım atmaya çalışıyordu. 13 aylıkken yürümüştü. 

konuşmasında ilerleme var ama hala eksik...

anne bak( iki kelimeli cümlelere 26 aylıkken başladı)
anne ışığı aç (yine 26 aylıkken üç kelimelere geçti)
tu (evet tam 26 aylıkken sonunda blablablaa yerine su (tu) demeye başladı:))

suan 27 aylık ..

ama hala derdini anlatmak için konuşması yetersiz.  buna da şükür.

belki 6 aydır tuvalet eğitimine başlamaya çalışıyorum. ama yok. klozete oturmak istemiyor. korkuyor.. zorlamak da istemiyorum asla.. kişilik gelişimi için çok önemli süreçmiş tuvalet eğitimi:) tecrübeli annelere sorarak halletmeye çalışıyorum şuan beze devam. kış olmasa çabalayacaktım ama hava soğudu. tam 2.5yaş olsun.. inşallah artık kesin kararlılıkla bezi bırakacağız. yine kış şubat ayına geliyor ama bakalım. hayırlısı

Hayatım değişiyor...

Yaklaşık iki aydır hastalıkal uğraşıyorum.. önce kızım iki yaş azı dişi çıkardı. diğer dişlere göre çok daha zorlandık. ateş kusma inanılmaz iştahsızlık, tek lokma ile günü bitirdik falan. sonrasında ben bronşit oldum.. akabinde sinüzit ve orta kulak iltihabı...
O günlerde sağ kulağımda inanılmaz bir ağrı hissettim. duymam da ciddi anlamda azalmıştı. zaten hafif kayıp var.. tamamen kulağımı kaybediyorum sandım.. çok korktum..
inatla evde iyileşmeyi beklerken bu kulak ağrısı tıkanıklık ve denge sorunu ile soluğu doktorda aldım.. kızdı bana. neden bu kadar ilerlettin diye. bir serum yedi iğne akabinde antibiyotik sprey ve diğer ilaçlar ile sonunda iyilşebildim.
İyileşince doktore tekrar gittim ve... artık böyle devam edemeyeceğimi söyledim.. yine test yapıldı.. ve merkeze gidip cihaz hakkında bilgi aldık.. devlette muayene olursam 400küsür devletin karşılayacağını söyledi.. ertesi gün gittim.. ilk defa gidiyordum o hastaneye.. halime binlerce şükür ettim... ve yine test... nefret ediyorum artık. her seferinde farklı sonuç çıkıyor zaten... sonucu doktora gösterdik ve... artık kullanmamın kaçınılmaz olduğunu söyledi...
aslında bana kalsa iyi kötü idare ediyorum ama...
artık eşim var ve en önemlisi kızım var... onlar için alışmam gerekiyor. kullanamıyorum deme gibi lüksüm yok.. mecburum...
iki tarafa mı tek tarafa mı, hangi marka, kaç lira, büyükmü küçükmü... birsürü soru var aklımda...
suan devletten rapor alma aşamasındayım. haftaya çıkıyor rapor.. spnrasında merkeze gidip alıcam..
ve sonrası....
çok kafam karışıyor.. şuan gece 1.30 ve ben düşüncelerdeyim..
görenler ne diyecek, nasıl alışacağım, kızım beni sevmeyecek mi (şuan anlamıyor ama ileride beni beğenmezse:( eşim desem... ona tümden mahcubum... neyse devem edersem yine ağlayacağım.
kime ne desem boş. içimi buraya dökmek için buradayım... kendimi ancak kendim anlarım..
inşallah ileride okuyunca kaygılarımın boşuna olduğunu görürüm.
kuaförde, rüzgarlı havada, saçımı toplayınca, su ile temasta, telefonla konuşurken, başkası ile tokalaşıp selamlaşırken, umarım zorlanmam.
terletmesi, ağrıtması da cabası.. önceden denemiştim ama olmadı yapamamıştım. ama artık mecburum.
umarım iyi ki almışım derim, hatta neden bu kadar eziyet etmişim kendime kurtuldum rahatladım artık diyebilirim... doğru tercih yapmışım diyebilirim..
neyse ben artık uyuyayım.. uyuyunca unutuyor insan... rüyamda görmezsem...
Rabbim başka dert vermesin inşallah...

Tuhaf

Gecenin iki buçuğu. Hala uyuyamadım. Döndüm durdum gözüme uyku girmedi. Çay bağları arkadaştan geldik. Yine moralim çok bozuldu. Artık alıştım takmıyorum diyorum kendimle dalga bile geçiyorum ama yok olmuyor. Artık bi çare bulmak istiyor, çabalıyorum. Sonuç hüsran olunca da sil baştan.  Bugün takıp gittim ama yok işe yaramıyor. Daha beter resilliklerle geçti yine.. Nereye varacak bu işin sonu hiç bilmiyorum. Tamamen beter olmaktan korkuyorum. Hemde çok

Tam da sırasıyken. Gecikti. Hemde çok. Bugün 9 olacak. Hayır hayır inanmak istemiyorum, emzirmeyi kesinde olurmuş düzensizlikler. Ona yorumluyorum. Aksini düşünmek istemiyorum.. Zaten düşünemiyorum da. Dedim ya. Tuhafım. Şimdi olmamalı. Hazır değilim.  Tam da görümcemin haberini akmışken. Daha üç gün oldu öğrendik. Bide ben çıkamam ortaya. İstemiyorum. Şüphem yoktu zaten hiç. O yüzden şimdiye kadar rahatım ama.. Artık yeter.  9 oldu resmen!

Bide durduk yere sinirlenmeler, gerginlik, kendimle alakalı anlattığım şeye ağlamalar, bu aralar böyleyim. Neden değiştim...

Sonu hayır olsun inşallah. Rabbim hepimizin gönlündekini versin inşallah... En kısa zamanda boşuna telaşlandığımı yazan bi postla dönerim inşallah..

İnşallah...

Yatıp uyumaya çalışacağım.. Sabah olur hayır olur inşallah

Öttü

Bugün ilk defa kuzenin öyküye öttü" dedin:)) ah bi konuşan çok tatlı olacaksın bıcırık kızım.
6. Hastalık seni yıprattı epeyce.. Mustafa Göğebakan'a götürdük.
11.6 kilo 84 cm olmuşun Cnm kızım.. 400 gram verdin hastalık boyunca:(( geçti iyileştin ama hala yemiyorsun:(( çok üzülüyorum

Geçen anneannen bize geldiğinde bi hışımla gidip içeriden pamuğu getirmene çok güldük:))

Babaannem ameliyat oldu belinden. Anjio oldu. Bugün çıktı hastaneden

Berenimize dua ediyoruz.. Bir an evvel küvezden kurtulup evine kavuşur inşallah

Cnm kardeşim Niğde den kurtuluyor.. Bugün başkanları görüştü ve buraya geliyorrrr

Bugün bağda temizlik vardı aMa ben gidemedim.. Özge öykü bize geldiler

Sütten kesildik

Kızımı sütten kestim. 7 Haziran Cumartesi günü ani bi kararla bıraktım emzirmeyi. Askında bi iki aydır hazırlıyordum kendimi ama kesin kararımı vermek ani oldu. Bir gün öncesinde inanılmaz atlayarak memeyi bırakmak istememesi, huzursuzlanması, tam 10 dk boyunca ağlamasına rağmen emmeye başlayınca susması.. Daha fazla bağımlı hale gelmemesi için ertesi gün sabah vermedim!!!
22 aydır herry sabah mutlaka ilk işi emmek olan kızıma meme vermemede tuhaf oldu.. Istedi. Klasik çevreden duyduğum üzerine çay keklik nane salça sürme gibi yöntemlerden nane yi kullandım. Evde Kekik kalmamıştı, çay da paketi kullanıyordum, salça da bulaşık geldi bana. Elime nane geçti ve sürdüm.. Planlı değildi hiçbirşeyi aslında. O an şekillendi. Elime nane geçti nane sürdüm.  Gördü ve şok oldu kısa süreli. Anlam veremedi. Bi bana baktı bi memeye defalarca. Suratını ekşitti baktı baktı.. Dayanamayız emmeye başladı!!  Maalesef yanlış tercih yapmıştım çünkü kızım naneyi sever ve bu tad onun hoşuna gitti.. Bi süre öylece emdi.. Ama sonra nane tanelerinden rahatsız oldu. Ağzında kuru naneleri çiğnemeye başladı.. Ilk maceramız böyleydi.
Sonrasında birkaç kere daha aynı yöntem uyguladım. Ama diğerlerinde emmek istemedi. Görünce hep vazgeçti.

. Tüm gün evdeydik. Çok sorun yapmadı kuzum. Dediğim gibi öncesinde azaltmaya başlamıştım emzirmeyi.. Mesela asla emerek uyutmuyordum. Sonrasında büyük kolaylık oldu bana. Sorunsuzca uyuyor artık bebeğim.

Ilk gün tam olarak anlamamıştı olayı. Nasıl olsa yarın ederim diyordu. Yara olmuştu ve nasıl olsa geçecekti. Ama öyle olmadı. Bi iki kere ağladı meme diye.. Iyi ki o gün pazarda da babamız evdeydi. Ekmek almaya falan çıkıp oyalandılar.. Yine farkında olmadan cumartesı günü keserek çok iyi bişey yapmışım.

Kızım maşallah umduğumdan daha güçlüyü. Kolay bıraktı. Ama benim Halim cenahda.. Göğüsler fena şişti. Sağamıyordum da.. Hareket etmek çok güçleri inanılmaz ağrıyordu. Üç gün böyle geçti. Peynirleşmesinden iltihap olmasından çok korktum.. Neyse ki canım arkadaşımın sağma makinası imdadıma yetişti. O günden sonra da bi sorun yaşamadım .

13 gün oldu ve çok şükür kızım bu konuda çok iyi.. Hala aklına geliyor meme diye tabi ama sonra bakmak bile istemiyor,, eegh diyor yara olmuş diye.. Canım kızım beNim.. Seni çoooook seviyorum kuzum mm

Ah bir de yemeğini güzelse yesen... Emmeyi bırakına kimine göre herşeyi çok güzel yiyecekti, kimine göre de hiçbirşeyi farketmeyecekti.. Bizde ikinci seçenek oldu ve hiçbirşeyi farketmedi

Tam da 6. Hastalığa yakalandık.. O neymiş dedik ilk defa duymuştum ben bu hastalığı. Beş gün düşmeyen yüksek ateş. 38 küsürlersen aşağı inmedi. Sonrasında iki gün döküntü. Ve bitti geçti çok şükür.. Bi kere geçiren tekrar geçiremezmiş. Vücüt bağışıklık kazanırmış.. Atlattık çok şükür annem

22 ay emzirmiştim olmamın verdiği mutluluk yanında 2 ay daha beklesem miydi düşünceleri arasında gel git yaşadım çok.. Ama görüyorum ki en doğru kararı vermiştim inşallah annem...

Yine aynı cevap ve kızımdan seçmeler

Iki gündür kbb ye gidiyorum. Memorial de aradım bu sefer de çareyi. Dün aslında umutlandım. Ilk defa iğne ve serum verdiler kulağım için. Acaba dedim yeni bi umut mu.. Bugünü bekledim test ve kontrol için.. Sonuçlara baktığında doktorun söyledikleri yine hüsrandı.. Cihaz...
Mecburiyetten ötürü sıcak bakmaya çabalamaya karar verdim. Alıp takar mıyım bilmiyorum ama gerçekten artık çok bunaldım.. Belki bu durumdan daha iyi olur kullanmam. Bilmiyorum.. En çok da kızımın geleceğine endişelendiniz için kullanmaya çalışmak istiyorum, hayırlısı...
Doktora giderken kızıma dedesi baktı. Ben annemle gittim. Dedesi avm yengötürdü kızımı. Biz doktordayken eve gelmişler çünkü kızım uyumuş avm de:) hemen işt merkezine gidecektik ama ben acele etmek istemedim. Düşünemeliyim.
Eve dönüşte kızımla epeyce Park'ta sallandık. Yetmedi caminin oradaki parka gidip kaydık.. Oradan markete uğrayıp evimize geldik, saat 6 gibi kızım 3 köfte ve yoğurt yedi. Ama akşam yemeğinde mantı vardı ve bir kaşık dahi almadan uyudu. Banyo da yaptırmamadık kaç gündür.
Yarın arkadaşım emele gidiyoruz. Kızımı götürmek istemiyorum. Ama annem de oruç tutacakmış. Bakalım
# bugün hiç düşmedin çok şükür. Hergüne bi düşme kazamız olur da.
# yemek konusunda en işteydin.  Maalesef sabah bisküvi pekmez peynir karışımı yedin, ( bisküvi hiç içime sinmiyor sma böyle doktora yetişeceğimiz gibi zamanlarda pratik oluyor). Deden bi parça biter çikolata yedirdi. Öğlen kabak çırpıma yedin. Akşama doğru 3 köfte. Mantığı yememekte ısrar ettin.
# emme tahmaz devam ediyor. Ne zaman keseceğim bilmiyorum. Aslında bugününü hedef seçmiştim aylar önce. 1 Mayıs'ta bırakacağım demiştim. Ama emememem diye gelişlerine dayanamıyorum:).  Hedef biraz daha uzadı gibi.. Hayırlısı
# tuvalet eğitimini kaçırmak istemiyorum aslında. Oturarak yapmay aybaşların kakanı. Yapınca rahatsız oluyorsun ve üüüüüf eegh diyorsun:)) hatta yeni bezini ıslak mendilini alıp yanıma gelip yere bile yattığın oluyor:)) bezimi değiştir dercesine.. Ama daha çok da direniyorsunuz değiştirmeden için bağırıp kaçıyorsun. Yatakta ayağa kalkıp izliyor, kaçıyor, ağlıyorsun. Bez değişme işlemi 10 dk yı buluyor.  Inat ediyorsun,
#. Çorap düşmanısınnnnn. 5 dk çorap durmuyor ayağında
# konuşma hala yok. Aylardır kelime haznen aynı. Endişelenmeye başladım artık..
# herşeyi anlıyorsun çok şükür ama konuşarak değil işaretlerler anlatıyörsün derdini
#  kulağın çok iyi maşallah. Hiç bana benzemiyor. İnşallah da hep böyle gider canım kızm. Benim yaşadıklarımı sen yaşama sakın

Ce ee

Nerde kalmışım onu bile okumadan daldım yazıyorum.
Güzel kızım büyüdü, yaramaz bi cadı oldu:)) şuan 20 aylık. Hala emiyor. Hemde bağımlılık derecesinde. Yürümesi koşması çok iyi maşallah. Ama hala konuşmuyor:( anne baba dede meme abla abi ve su. Hatta suya bıldıbıl diyor. Coktan cümle kurması gerekiyordu ama endişelenmeye başladım. 1 aydan konuşmazsa doktora götürebilirim...
Dedim ya bizim bıcırık bayağı yaramaz:)) bazen hoşuma gitse de çoğu zaman beni çok yıpratıyor hareketleri.
Kanepeden atlamalar, yatakta yastıkla boğuşurken yataktan düşmeler, tezgaha sandalyeye masaya tırmanmalar, evdeki salıncağına kendi kendine binip üst Demir'den tutup ayağını havaya kaldırıp sallanmalar, ac dekim dolabı açıp üzerine çıkıp muslukla sıyrıldıklar olana kadar oynamalar, sallanan atın üzerinde ayağa kalkıp ellerini bırakarak dengede durmaya çalışmalar, her gördüğü merdivene illa ki çıkıp inme isteği, Park'tan dönerken ağlamalar, oto koltuğuna oturmasak için direnmeler.... Neler neler..
 Son bomba da market arabasında ayağa kalkması oldu..
Birkaç saniyelik arkamı dönmemle nası becerin bilmiyorum ama o daracık plastik yerde ayağa kalkmış hiçbirlerden tutunmadan sepetin üstünde dikiliyor.. Delirecektim hemen nasıl kucağıma aldım hatırlamıyorum.
Hele temizlik yaparken ki durumumuzu hiçe anlatmak istemiyorum.. Resmen savaş veriyoruz birbirimize. Kovacaktı suyla oynamalar, kovacaktı suya eline ne geçerse atmalar, içindeki bezi sıkmadan sular damlaya damlaya eline alıp evin içinde gezmeler,... Yine en son ben yeri silerken kızım böğürerek geldi.. Ağzına bişey almış ve Boğazı'nda takılmış. Nefes alamıyor!!!!  Elimi ağzına da sokmamadım çünkü hipolu.. Üç kere arka arkaya kustu ve sonunda boğazına takılan minik saç tokası yere düştü ve  ikimiz de nefes alabildik...
Tüm bunlar yoruyor insanı çok korkutuyor.
Dün de tümün evdeydik ve yine çok zor geçen bir gündü.. Inadımız üstümüzdeydi.. Bezini değiştirmiyor, pantolonu giymiyor. Zorla giydirsen tekrar çıkarıyor. Çorap zatennnnnnn!,, nde 20 kere giydiriyorum her seferinde çıkarıyor..
Akşam sağılsun canım kocacım beni yemeğe götürdü. Kızımı babaanneye bıraktık. Balık yedik ve sonrasında sinemaya gittik. Mandıra filozofu. Klasik Türk yapımı sıkıcı filmlerden biri. Düğün dernek te çok övdüler ama ben sevmedim. Neyse

Yine aklıma estikçe kızımdan incileri yazarım.. Şu an uyuyor.

Çok tatlısın sen bebeğim seni çok seviyorum. Uyurken bile özlüyorum. Ama bugün yorgun anıma geldi sanki senden şikayet ediyormuşum gibi yazdım ama öyle değil.. Sen benim afacan kızımsın, atom karıncamsın;))))