aylaaar sonra ilk yoğurt

evet kızım aylardır hiç yoğurt yemedi.. yiyemiyor  verdikçe öğürüyordu. çok zorlamadım. ara vermiştim.. sadece yemeklerinin üzerine bir kaşık yoğurt koyardım..

pazar aldığımız taşıtlar puzzle imdadıma yetişti.. bir kase yoğurdu zorla da olsa yedi çok şükür.. o kadar mutlu oldum ki... her gün yılmadan yedirmeye devam inşallah. AWUUOJT78,.
ş31

bu esnada kızım devreye girdi:)) ne yazmak istedi acaba:))

Giyinmek İstememe Sendromu

iki yaşını çoktan geçtik. 28 aylık olduk..
iki yaş sendromu dedim, yaz aylarında hava sıcaktı ondan dedim, belki kıyafeti rahat değildir dedim... ama yok.. hala geçmedi hala atlatamadık bu durumu... ne giyinmeyi ne soyunmayı seviyorsun... her dışarı çıkmamızda olay oluyor. mutlaka geç kalıyoruz.. sadece ben değil, babanla ikimiz bile seni yenemiyoruz. hatta kurban bayramında ben, baban, babannen üçümüz seferber olmuştuk da mmkün değil giymemiştin bayramlıklarını.. deden de hayretle bizi izlemişti.. ben sinirden gülme krizine girmiştim belki yarım saat boyunca durmadan bi güldüm kahkahayla, bi ağladım hıçkırarak...

bu sabah burcu teyzene giderken de aynı şeyi yaşadık. dün akşam halana giderken de babanla seni giydiremedik... az ince akşam yemeğini de yemedin.. burcu teyzen bi umutla sırf senin için pırasa yapmış.. yemedin..Bugün toplamda 1 yumurta, 1 süt dilimi, 1 dilim kıymalı pide, yarım paket kakaolu süt ve bikaç lokma da patates yedin.. Neredeyse bir öğünlük yemek bunlar.. süt peynir zeytin yoğurt asla yemiyorsun.. her gecen gün büyümek yerine sanki küçülüyorsun.. konuşma tuvalet eğitimi yemek uyku giyinme.... herşeyin problem.. beni çok ama çok ama çok üzüyorsun, yoruyorsun, endişelendiriyorsun..hemde çokk

hep kendimi suçluyorum.. hatayı kendimde arıyorum.. acaba ben neyi yanlış yaptım da böyle olduk.. en güzel günlerimiz geçiyor ve ben bugünleri böyle hatırlamak istemiyorum

istiyorum ki buraya senin ne kadar sevimli olduğunu, hangi şarkıları söylediğini, nasıl şirinlikler yaptığını, tabağındakileri bitirip anne bidahaa dediğini falan yazmayı hayal ediyorum.. ama hiç alakası yok yaşadıklarımızın.. hep stres sıkıntı üzüntü yemek sendromları, ister istemez başka çocuklarla kıyaslama ve hüsrana uğrama..

oysa ilk altı ayın ne kadar güzeldi.. eğlendik güldük sevindik, emiyordun, hastalanmıyordun, sennle geziyorduk kar kış soğuk demeden, gelişimin iyiydi... sonra ne oldu da herşeyinle "zor" bir çocuk oldun?

şuanda sen uyuyorsun. baban da gelmedi yemeğe. ben ağlıyorum..

Umuyorum ki en yakın zamanda seninle geçirdiğimiz güzel günlerimizi, anılarımızı yazacağım güler gelecek...

Dün başladım yeni hayatıma...Sonuç:hayal kırıklığı...

Son zamanlardaki postlarıma baktım da.. hep bahsetmişim artık beni çok rahatsız ettiğinden.. bütün doktorların son çare dediğine artık mecburen boyun eğdim ve kullanmaya karar verdim.. mecburdum.. eşim için. kızım için...
karar verme süreci rapor alma araştırma derken.. siperişi verdim ve geldi.. hemde çift taraflı.. dün aldım.. taktim ve...

işte o andan sonra oh be dünya varmışşş neden bunca sene kendime eziyet etmişim diyeceğimi hayal etmiştim... ama olmadı.. bu da benim derdime çare olmadı... efendimli hayata devam.. sabırla iki gündür deniorum ama maalesef moralim bozuk. hayal ettiğim gibi olmadı.. tabiki fark var ama verilen o kadar paraya, çektiğim ağrıya, verdiği rahatsızlığa değecek kadar asla işimi görmedi..

artık bu konu burda kapanır.. son çareyi de yaptığıma göre.. gerisini yaşayıp göreceğiz.. en azından zor zamanlarında imdadıma yetişir umarım...

(cumaya kadar süre verdiler.. istediğim gibi küçük ve kahverengi kapaklı değildi.. ilk gördüğümde zaten moralim sıfırdı.. kullanınca da moralimi dzeltmedi.. daha küçük ve koyu olması için 3000 civari fark istediler!!! gereksiz gördüm.. bu şeskilde devam sanırım...)

Hava aldık:)

son günlerde bıcırığımla pek anlaşamıyoruz. yine yemek muhabbeti çorap giymeme pantolon çıkarma üzerini ıslatma kıyafet giymeme koltuklarda tepinme masa üzerine tezgah üzerine tırmanma... bunlar hep olan şeyler ama işte bazen sabır zorluyor.. dün pazardı ve tüm gün evdeydik. babamız biraz hasta.. çok bunaldık. biraz hava almanız gerekiyor demişti eşim.. o yüzden bugn hava aldık:))

dünden temizlik işlerimi hallettiğim için bugn kendimi dışarı atmak geldi içimden. alışveriş yemek planlıyordum ama.. kızım balkonda bisikletini görünce yaz günleri depreşmiş olacak ki üzerine çıkıp oturmuş ve öylece bekliyordu buz gibi balkonda:))  hadi parka gdip bisiklet sürelim dediğimde hiç ikiletmeden gitti ıyafetini ayakkabısını montunu giydi :)

parkımızda iki tur sürdükten sonra diğer caminin ordaki parka gittik. salandı döndü kaydı tahtaravalli bindi.. iki ay küçük erkek çocuğu da vardı. bu soğukta sadece iki çocuk parktaydı tabi:)) yanındakini annesi sanmıştım ama bakıcısıymış. çok ilgili güler yüzlü nasıl seviyor çocuğu oyunlar yapıyor cevizli yoğurt yediriyor bir yandan.. biraz muhabbet ettik.. o çocuk çok şanslıymış dedim gerçekten. herkese böyle candan bakıcı nasip olmaz.. maşlh

sonra kızımla üşüyüp marketten alışveriş yapıp eve geldik.. (arabamın plakasını takmaya çalştım ama yine olmadı. 15 gündür plakasız geziyorum))  meyveli yoğurt ceviz ve fıstık yiyip bilgemi uyuttum.. evet bu gıda tüyolarını bakıcıdan aldım:))) çünkü baktığı çocuğu 6 ayda müthiş büyütmüş dediğine göre.. neyse...

yarın büyük gün mü acaba... raporu almaya gideceğim.. sonrasında da ya bir yada iki cihaz almaya....  hayırlısı

Aşkim ameliyat olacak mı??

Dizine 6 yıl önce takılan platin yüzünden 15 gün once çok ağrı çekti doktora gitti. ameliyatla alınması gerekir demişler.  dün kuzenin düğününü atlattık.. ameliyat olacaktı ama artık ağrı kesildiği için erteledik galiba.. hayırlısı ne zamansa..
bugn ev talan haldeydi. üst komşum yasemin geldi:) ama kusura bakacak değil artık daha samimiyiz:) pijamayla otudum yanında:) yaren 11 aylık hafiften yürümeye başlamş maşlh. kızım 1 yaşında iki üç adım atmaya çalışıyordu. 13 aylıkken yürümüştü. 

konuşmasında ilerleme var ama hala eksik...

anne bak( iki kelimeli cümlelere 26 aylıkken başladı)
anne ışığı aç (yine 26 aylıkken üç kelimelere geçti)
tu (evet tam 26 aylıkken sonunda blablablaa yerine su (tu) demeye başladı:))

suan 27 aylık ..

ama hala derdini anlatmak için konuşması yetersiz.  buna da şükür.

belki 6 aydır tuvalet eğitimine başlamaya çalışıyorum. ama yok. klozete oturmak istemiyor. korkuyor.. zorlamak da istemiyorum asla.. kişilik gelişimi için çok önemli süreçmiş tuvalet eğitimi:) tecrübeli annelere sorarak halletmeye çalışıyorum şuan beze devam. kış olmasa çabalayacaktım ama hava soğudu. tam 2.5yaş olsun.. inşallah artık kesin kararlılıkla bezi bırakacağız. yine kış şubat ayına geliyor ama bakalım. hayırlısı

Hayatım değişiyor...

Yaklaşık iki aydır hastalıkal uğraşıyorum.. önce kızım iki yaş azı dişi çıkardı. diğer dişlere göre çok daha zorlandık. ateş kusma inanılmaz iştahsızlık, tek lokma ile günü bitirdik falan. sonrasında ben bronşit oldum.. akabinde sinüzit ve orta kulak iltihabı...
O günlerde sağ kulağımda inanılmaz bir ağrı hissettim. duymam da ciddi anlamda azalmıştı. zaten hafif kayıp var.. tamamen kulağımı kaybediyorum sandım.. çok korktum..
inatla evde iyileşmeyi beklerken bu kulak ağrısı tıkanıklık ve denge sorunu ile soluğu doktorda aldım.. kızdı bana. neden bu kadar ilerlettin diye. bir serum yedi iğne akabinde antibiyotik sprey ve diğer ilaçlar ile sonunda iyilşebildim.
İyileşince doktore tekrar gittim ve... artık böyle devam edemeyeceğimi söyledim.. yine test yapıldı.. ve merkeze gidip cihaz hakkında bilgi aldık.. devlette muayene olursam 400küsür devletin karşılayacağını söyledi.. ertesi gün gittim.. ilk defa gidiyordum o hastaneye.. halime binlerce şükür ettim... ve yine test... nefret ediyorum artık. her seferinde farklı sonuç çıkıyor zaten... sonucu doktora gösterdik ve... artık kullanmamın kaçınılmaz olduğunu söyledi...
aslında bana kalsa iyi kötü idare ediyorum ama...
artık eşim var ve en önemlisi kızım var... onlar için alışmam gerekiyor. kullanamıyorum deme gibi lüksüm yok.. mecburum...
iki tarafa mı tek tarafa mı, hangi marka, kaç lira, büyükmü küçükmü... birsürü soru var aklımda...
suan devletten rapor alma aşamasındayım. haftaya çıkıyor rapor.. spnrasında merkeze gidip alıcam..
ve sonrası....
çok kafam karışıyor.. şuan gece 1.30 ve ben düşüncelerdeyim..
görenler ne diyecek, nasıl alışacağım, kızım beni sevmeyecek mi (şuan anlamıyor ama ileride beni beğenmezse:( eşim desem... ona tümden mahcubum... neyse devem edersem yine ağlayacağım.
kime ne desem boş. içimi buraya dökmek için buradayım... kendimi ancak kendim anlarım..
inşallah ileride okuyunca kaygılarımın boşuna olduğunu görürüm.
kuaförde, rüzgarlı havada, saçımı toplayınca, su ile temasta, telefonla konuşurken, başkası ile tokalaşıp selamlaşırken, umarım zorlanmam.
terletmesi, ağrıtması da cabası.. önceden denemiştim ama olmadı yapamamıştım. ama artık mecburum.
umarım iyi ki almışım derim, hatta neden bu kadar eziyet etmişim kendime kurtuldum rahatladım artık diyebilirim... doğru tercih yapmışım diyebilirim..
neyse ben artık uyuyayım.. uyuyunca unutuyor insan... rüyamda görmezsem...
Rabbim başka dert vermesin inşallah...