Saat yine gecenin bir yarısı, ve ben yine ders başındayım...

NE kadar sıkıldığımı sana hangi kelimelerle tarif edeyim bilmiyorum. Bu yazıyı okumaya başlayan, tipik bir bıkkın öğrenci modeli sanacak beni.. Oysa beni birazcık tanısalar.. Bu öğrenciliğin suyu çıktı zaten artık. Tembellikten sınıfta falan kalmadım, aksine fazlasıyla okudum, okumaya da devam. Ama yaşıtlarım neler mi yapıyor? çoktaaaan işini buldu, eşini buldu, çocuğu bile olan var, düzenini kurmuş, bir yol tutturmuş gidiyorlar. bense hala kendimi yormakla meşgulüm. oysa bir daha bugünler gelmeyecek, bu yaşta olmayacağım bir daha. şimdi sevdiceğimle beraber olmak varken, hayatın tadını çıkarmak varken hala okumakla uğraşıyorum. ha zorla mı okuyorum. hayır tabiki. kendi isteğimle bu haldeyim. ama ben sonunun böyle olacağını hiç tahmin etmemiştim. onca yıllık emeğimin karşılığı ne zaman gelecek? başladığıma pişman mıyım?...... söylemeye korkuyorum ama bilmiyorum, belki pişmanım, belki değilim. bildiğim tek şey var. Rabbimden her zaman hayırlısını istedim, demekki hayırlısı böyleymiş. bunları yaşamam gerekiyormuş belki de. sabrediyorum bende. biliyorum ki sonu selamet. umuyorum ki tüm bunlara değecek. inanıyorum ki onca dua karşılıksız kalmayacak. ve ben müjdeli haberleri en kısa zamanda vereceğim... biraz daha sabır. çok az kaldı inşallah...dua ile...