İstanbul dan geldik...

3 günlük istanbul maceramız sona erdi. 11 aralıkta döndük. sonuç hüsran... hele ki döndüğümüz akşam eşimin bunu ablasına söylemiş olması.. beni mahvetti. kaçgündür moralim sıfır. başım ağrıyor boğazım fena. konuşasım gelmiyor. soğukluk donukluk var üzerimde. hiç aklımdan çıkmıyor. eşime bakarken bile içimden neden söylenin neden diyip duruyorum. henüz onlarla karşılaşmadım ama karşılaşınca nasıl davranaağımı bilemyorum. ne hissederim acaba. en korktuğum da yine sular selller gibi ağlamak!! çünkü tutmak istesem de tutamıyorum kendimi. anında yaşlar geliyor ve kıpkırmızı burun ve gözler ortaya çıkıyor... sabır sabır sabır. böyle yaşamaya alışmam gerekecek. ben alışmıştım da eşim bunu kabullenemiyor. çare bulmaya çalışıyor ama olmuyor... sabır